دلوه‌را من، من له ته جاری نظرکر بی ملال

ناترا مجنوون ژه من بیگانه بوو ئه‌غلو که‌مال

آق یوزینده خال هندوو، نوکته قویمش ذوالجلال

لب لاریندن نیشکر، دامه‌ر نه‌باتو قه‌ندوبال

یک نظر بر من فکن، ای خسرو فرخنده فال

بریی ته قوس قزح، پژانگی ته شر و شوور

لیوی ته لعل بدخشان، سینگی ته‌نالی بلوور

تووه‌ویی حوسنا، پریزادیی، نزانم یا کو حوور

جانمی پروانه تک یا خدین اوته، ای شمع نوور

مصریان را کرده شیدا، یوسفی صاحب جمال

دلبر من، من به تو یکبار نظر کردم بی ملال

همچو مجنون ز من، بیگناه شد عقل و کمال

خال هندو بر رخ سیمین تو، نقطه نهاده ذوالجلال

ازلبانت نیشکر می‌چکد و نبات و قند و بال

یک نظر بر من فکن، ای خسرو فرخنده فال

ابرویت قوس و قزح، مژگان تو پر شر و شور

لب تو لعل بدخشان سینه است همچون بلور

تو به این حسن پریزادی، ندانم یا که حور؟

جان من پروانه وار سوختی، الا ای نور شمع

مصریان را کرده شیدا، یوسف صاحب جمال