در روزگارانی نچندان قدیم شهری به نام بلبلستان بود که مردم این شهر نگاهشان همیشه به شهر مجاور یعنی گلستان بود، تا این حد که در تمام ابعاد زندگی گلستان را الگوی خود قرار داده و از ظرفیت های داخلی غافل میشدند هردو این شهر ها منابع یکسانی داشتند ، شهر گلستان از این منابع به درستی استفاده میکردند و پیشرفت کرده بودند و روی پای خودش ایستاده بود ولی در بلبلستان همه چیز رو رها کرده بودند و کاملا وابسته به گلستان بودند ، مردم شهر گلستان سخت کوش آگاه و خود متکی بودند برخلاف شهر بلبلستان که تا آب خوردنشونم از شهرهای دیگه می آوردن.

در قسمت چهارم به آرزوها و امیال بزرگ که طعمه فریب های بزرگ نیز می شوند به صورت طنز پرداخته شده است.